Beyaz Gecedeki Siyah At

İlkay Sarıkaya

Beyaz Gecedeki Siyah At

Yine sigaramı yaktım güneşle

Dudaklarımın solgun rengine karışan, beyaz kağıdın içinden çektim tütünü

O ciğerlerime inerken sayfayı çevirdim

Sevgisiz insanların severek yazdıklarını okudum

Sonra hayal etmeye başladım

Önce siyah bir at oldum,karanlık gecedeki yeşil ormanda

Toynaklarım yere değdikçe özgürlüğü tattım,müptelası oldum

Daha hızlı koştum, nereye gittiğimi bilmeden,yaban bozkırları bir uçtan ötekine

Yürüdüm suyun üstünde, havanın altında

Eskiler anlatırdı güneşi,ayı

O gece gördüm güneşi ve sonraki sabah ayı

Kahkahalarımı yolladım onlara ve sükunetle uzaklaştım yanlarından

Eski bir köprüden geçtim-ikisini de koydum bavuluma hatıra-ulaşmam gereken yere varmadan hemen önce

Beyaz gecedeki siyah yıldızları gördüm

Suyu yaktım ısındım,gitarım söyledi şarkıları ben dinledim

Halıya düşen sigaramın külüyle döndüm hayallerden

Her şey yok olmuştu

Ne derdi Saramago’Kapı yoktu sadece kapının boşluğu’

En kadim günüm geçti böyle

Ve en gizli düşlerim karıştı suyun maviliğine