Sevgiyi Kurtarmak

Sevgiyi Kurtarmak

Serap Demirağ

Zıtlar ülkesinin konuklarıyız yüzyıllardır. Zıtların tamamı konuktur bizde.

Anlaşılmayı bekleriz biteviye. Sorun, anlamaya çalışmaktan yoksun oluşumuzdur. Gerçekler değişir ama doğru nerede?

Sevgiye soru sorulmaz mı? Sorulmaz mı “neden” diye? Yasaların anlaşılmıyor, anlayamadı insanlar, senin koruyucu dinamiklerini açıkla bize, denmez mi hiç?

Hoşgörün nedir? Nedir sabrın, denmez mi? Dağıtılmıyorsun artık. Seni kim attı bu derinliğe, kim tıkadı ağzını burnunu, sen nefes alamazken nasıl insan olunur denmez mi? Nerede İskender’ler, nerede o düğümleri bir kerede kesip atan kılıçlar? Hammurabi’ler, Hannibal’ler nerede?

Nerede sevgiyle bakan gözler? Nerede sevgiyle görenler? Sevgiyle veda edip, sevgiyle kavuşanlar nerede? Nerede insanın serüveni? Nerede o keşifler? Kıtalar, okyanuslar nerede? Kim yıkacak duvarları? Kim haykıracak evrene? Kim açacak kollarını? Kim kavrayıp, kucaklayacak birbirini? İnsanı insan yapan değerler nerede?

Şüphe bulutları sarmış her yeri. Ürkek nefes alıp verişler... Şişmiyor göğüsler eskisi gibi. Nefret, kapkara  pelerin bedenlerde. Bu oyunlar, bu kandırmalar kime? Ne zaman öğrenecek insan, kandırma diye bir şey yok ve asla olamaz bu evrende. Kandırdığı kendisi olur her zaman ve sadece. Renk yok, gök kuşağı yok, o ateş, o ışık nerede? Neden parmaklar hep akrep deliklerinde? Ne aramakta orada, uzatmak varken elini iyiliğe güzelliğe? İnsanın insana ilk ve son uzattığıdır oysa o el, şimdi neden cepte? Nerede sözcükler? O gülme, gülümseme nerede?

Sevgiyle insan değil miyiz? Sevgiyle harmanlanmadık mı?. Sevgiyle yaratılmadık mı? Koruyucu yasaların hamuru değil mi o?

Sevgisizlik sarmış her yanı. Bu zıtlık bile sevgiyi görmemiz, anlamamız, kavramamız, çalışmamız içinken, karanlıklara kaçmak, sevginin ışığında yıkanmak varken, çamura bulanmak, korkmak neden? Neden bu sahtecilik? İkiyüzlülük neden? Bir böcek gibi gizlenmek, bu minicik dünyaya sırt dönmek, insanın en büyük ihaneti değil midir kendisine? Nerede o dostluklar? Alışveriş, paylaşma nerede?

Sevgiyi kurtarmak gerek o zindandan. Ona güvenmek gerek    yeniden. Bir tebessümle kırılır, bir tek sevgi sözcüğüyle erir o zincirler. Sevgi enerjisidir evreni ayakta tutan. Sevginin gücüdür bizi bir yapan. Aslında çok uzakta sayılmaz yitirilen. O hala bizde, içte ama söyler misiniz, ya içimiz nerede?