Kim Telef Edebilir Ki, Pir Sultan Abdalları ?

Felsefe

Kim Telef Edebilir Ki, Pir Sultan Abdalları?

Ozancan Dernek

Fetüsün anne karnından çıktığı anı doğum bir yaşamın son bulma anını ölüm olarak tanımlarız fakat ölüm kavramı bireyin duygu durumunda hasar bırakabilir bu yüzden bir kişi öldüğünde kelimelerimizi daha dikkatli seçeriz. Bu yüzdendir ki Anadolu’da öldü yerine; kuş oldu uçtu, gökyüzüne gitti, Allah yanına aldı, yolunu kaybetti gibi ifadeler kullanılır. Bir yok oluşun ardından öldü, geberdi, telef oldu kelimelerini kullanmaktan men ederiz dilimizi.

Anadolu irfanından öğrendiğimiz düsturumuz bizi daha insani bir zemine götürür. Elbette herkes Anadolu irfanından nasibini alamamıştır. Bu bağlamda son dönemde duyduklarımıza şaşırır olduk. Hele ki söyleyenlerin sorumluluğu tüm Anadolu coğrafyasını kapsıyorken şaşırmamak elde değil…

Kendi ikballeri için karşısında kimseyi görmek istemeyen gördüğünde karşısındakini baskılamaya, susturmaya, ötekileştirmeye, itibarını zedelemeye, tecrit etmeye karar verenler açıkça telef edeceklerini söylüyorlar. Oysaki kuruluşundan itibaren Cumhuriyet’in kazanımları ile var olan Anadolu coğrafyasını çeyrek asırdır telef ettiklerinin ya farkında değiller ya da gayet bilinçliler. Öyle bir telef planı var ki kültürüyle, eğitimiyle, sağlığıyla, ekonomisiyle, aile yapısıyla, gençliğiyle, demografik yapısıyla, sınırları ile, kazanımların her birini kaybettiriyorlar.

Bu ülkede sadece 1986 yılından itibaren 2002 yılına kadar 8 milyar dolarlık özelleştirme yapılmışken 2002 yılından günümüze kadar olan süreçte 69 milyar dolarlık özelleştirme yapılmıştır. Sadece bu veri bile telef olanın ne olduğunu bize gösteriyor. Milli olabilmek ile övünen bir grubun gayri milli çabaları bilinçli insan için sadece dramatik film izleme tadındadır. Çeyrek asırdır övündükleri her şeyin aslında telef ettikleri her şey olduğu açıkça ortadadır.

Toplumun demografik yapısı ülke tarihinde son dönemde bozulduğu kadar hiç bozulmamıştır. Demografik yapıdan kastedilen sadece Anadolu irfanına sahip olmayan bireylerin sınırlarımız içine dahil edilmesi değil; kadınlar, çocuklar, gençlerin ömürlerinin kelebek ömrü kadar olmasıdır. Her gün herhangi bir sebepten dolayı öldürülen kişi sayısı son dönemde en üst seviyesini görmüş, insanlarımız artık sokağa çıkarken iki kez düşünür konuma gelmiştir. Siyasi gelecekleri için Makyavellist bir anlayışla yönetici olanlar yüzyıl önce yedi düvelin yapmak istediklerinin aracısı olmuşlardır. O yedi düvel biliyordu ki, Anadolu insanının bağımsızlığını yok etmek savaşarak olacak iş değildi. Günün sonunda irfan sahibi birisi çıkıp bağımsızlığı vermeyecekti. Bu yüzdendir ki kaleyi içten fethetmek yedi düvelin stratejisi ola geldi geçmişten bugüne. 1980’den itibaren planlanan yapı tıkır işliyordu fakat son düzlüğe gelindiğinde yine Anadolu’nun bir Anka kuşu misali kendi küllerinden doğma arzusu ve farkındalığı elbette Anadolu karşıtı tüm güçlerin planını bozuyordu. İşte bu noktada en başta maşa rolü üstlenenler plana sadık kalarak kendi hırsları ve gelecekleri için gaflet delalet, hatta hıyanet içinde bulunabiliyor. Yirminci yüzyılın başında nasıl emperyalist güçlerin karşısında mücadeleden bir adım geri atmayan insanlarımız olduysa yirmi birinci yüzyılın başında da bu olacaktır. Sonuçta tarih daima tekerrür eder. İnsanları korku ile sindirmeye çalışıp kendine biat ettiren erk hükümranları tarihin her zamanında çıkmıştır. Fakat unutulmamalıdır ki yine tarihin her zamanında bu hükümranların karşısına nice Pir Sultan Abdallar da çıkarmıştır. Söylediklerinden pişmanlık duyup padişahtan af dilemesini istediğinde öldürülmeyeceğini ve affedilemeyeceğini söyleyen Hızır Paşa’ya, Pir Sultan Abdal’ın verdiği cevapla yazıma noktayı koyuyorum:

Yürü bre Hızır Paşa
Senin de çarkın kırılır
Güvendiğin padişahın
O da bir gün devrilir
Nemrut gibi Anka n'oldu
Bir sinek havale oldu
Davamız mahşere kaldı
Yarın bu senden sorulur
Ben Musa'yım sen firavun
İkrarsız şeytanı lain
Üçüncü ölmem bu hain
Pir Sultan ölür dirilir