Yeni Yıl Dileği 

Yeni Yıl Dileği 

Herkese merhaba!

Gülcan Odabaş

Bu ayki yazım, geride bırakacağımız seneyle alakalı... Aslında aklımda farklı bir konu vardı, onu yazacaktım; ama yeni yıla girmeden önce sizlerle biraz olsun bu sene içinde yaşadığımız mutluluklar, farkındalıklar, şüpheler ve daha birçok duygumuzla alakalı içimizi açalım istedim. 
Bu seneyle alakalı ilk olarak şunu söyleyebilirim ki; pandemiyle beraber kendimizle uzun süreler geçirdiğimiz bir yıl oldu. İlk önce “evde kalmak çok güzel oldu, ne güzel dinlendik” denildi. Ardından mutfaklara girildi, ekmekler yapıldı. Yemek tarifleri havalarda uçuştu. Sonra o güzel yemekler otur otur kilo yaptı. Çevrim içi sporlara başlanıldı. Yüzüne bakmadığımız spor aletleri yok sattı. Üstelik fırsattan istifade satıcılar da neredeyse yüzde yüz zamlamışken… Sonra o matlar, bisikletler ve koşu bantları bir yerlere kalktı. Zoom diye bir uygulama birçoğumuzun telefon ve bilgisayarlarında yer aldı. Kâh bağlantımız koptu kâh uygulama çalışmadı. Yıllardır evimiz gibi gittiğimiz, varlığı her daim bizimle süreceğine inandığımız cafeler, barlar ve lokantalar kapandı. Birçok işletme kepenk kapattı. Marketlere saldırıldı. Makarnalar bitti. Çocuk bezleri bitti. Parası olan stok yaptı. Parası olmayan bir paket bisküviyle anı yaşadı. İnsanlar işten çıkarıldı. Hatta kimileri çıkarılmadı. Ama maaş da verilmedi. 
Doktorlar dövüldü mesela. Hatta bir fotoğraf vardı, sağlık çalışanları kendilerini dövmek isteyen hasta yakınlarına karşı kapılarını sıkı sıkı tutuyorlardı. Sonra kadınlar öldürüldü; dolmuşta, sokakta, evde, çarşıda ya da sığınmak için girdiği bir marketin reyonları arasında. Hak arandı. Bulunamadı. Aslında her cümlenin arasında es varmış gibi, ama öyle değil. Nefes alıp vermiş gibi… Bir çırpıda. 
Biraz da bireysel bahsedeyim. Sürekli dile getirilen, hemen hemen tüm psikoloji söyleşilerinde ve reklam sloganlarında sürekli duymaya alıştığımız, şu “farkındalık” kelimesinin derinine biraz daha indim. Hoşuma gitmeyen herhangi bir durum karşısında kızgınlığımı dışarıya yansıtışımı durdum ve dinledim. Kendimi dinledim. Sonra başkalarının duygularını dışarıya nasıl yansıttıklarını tüm duyularımı açarak gözlemledim. Bazıları korkunç, bazıları oldukça profesyonel, bazıları da oldukça samimiydi. Bu sene içerisinde kendimle alakalı öğrendiğim en önemli “farkındalık”lardan biri “nasıl görmek istiyorsan öyle ol” oldu. Dışarıya baktığımda görmek istediğim şeyin sağlık problemleri haricinde, herhangi bir durum karşısında samimi bir sakinlik olduğunu anladım. Sonuçta hepimiz olgun insanlar değil miyiz?  
2022’de ise edindiklerimin üstüne katarak kendime yeni bir farkındalık bulmayı ümit ediyorum. Bunu hepimiz yapabiliriz, bedava. Ayrıca geri dönüşleri de güzel. Sesiniz yükselmiyor, sağlıklı hücrelerinizi öldürmüyorsunuz, saçlarınızdaki beyazlar artmıyor. Elinizden geleni yaptıktan sonra oluruna bırakmayı, kendinize yüklenmemeyi ve küçük şeylere canınızı sıkacak kadar vaktinizi boşa harcamamanız gerektiğini öğreniyorsunuz. Yanlış anlaşılmasın, ben kimseye üzülmesin, hep gülsün demiyorum. Bu arada keşke olabilse… Ama öyle bir hayat sırrı henüz kimse tarafından verilmedi; ama verilseydi sloganlarını ben yazmak isterdim  Söylemek istediğim, kendinizi tanımaya çalışmanız… Gün içerisinde gerek iş yerinde gerek arkadaş ortamında birçok insan tanıyorsunuz. Patronunuz neyi sever neye sinirlenir biliyorsunuz ya da o hoşlandığınız malum kişinin neye ihtiyacı var, nerelere iş başvurusu yapıyor biliyorsunuz. E o zaman? Sizin kendinizle zorunuz mu var? Sizi hiç bırakmayan, hastalıkta, sağlıkta sizinle olan benliğinizi de tanıyın. O zaman çok daha iyi anlayacaksınız. 
Yazımızın sonuna geldiğimize göre şimdi bazı yeni yıl isteklerim olacak;
Hayvanlara güzel davranılsın. Kadınlar çok güçlü olsun. Aklın ve bilimin ışığı yolumuzu aydınlatsın. Sanat her alanıyla hayatımızın vazgeçilmesi olsun. Daha çok dans edilsin. Daha çok sevgi olsun. Ormanlar çoğalsın. Çocuklar hep gülsün ve iyi niyetle istediğiniz tüm dilekler kabul olsun. 
İyi seneler… 
Gülcan Odabaş