Bir Maviay Gecesinin Güncesi!

Eliz Avaroğlu*

Sen, sen'i sevmedikçe,  benim sözüm hep muğlak..
Biz, biz'i bilmedikçe, tamam'ımız hep eksik...

Sen...Varlık'ta "her şey ol'ma"nın imkânlarına koşturup dururken...
Ben...Yokluk'ta "hiçbir şey ol'mamak"
çabasındayım...

Üstelik... Zorluklarımı,debelenmelerimi hâlâ vazgeçemediğim bütün -inatçı- "ol'duklarım" yüzünden yaşamaktayım...

Çoğunun cevabını zaten "ezelden bildiğin" şey'lerin sorusunu ısrarla sorup durmakla -ne yazık- kendini hergün yeniden ıskalamaktasın;  huzursuz hâllerinle, telâşla kanat çırpan ve fakat  yönünü bir türlü bulamayan "akıl melekleri"nle bana ne kadar da çok "eski ben"i hatırlatmaktasın...

Ahh... Oysa yoruldukça yaslandığın, henüz anlayamadıklarının sabırsız cevaplarından sarsıldıkça tutunduğun bu "tek başına" omuz, huzuru ve varlık hakikâtinin tadını yalnızca "ol'mamak" ta bulan ve bu sebeple, kazandığı bütün ünvanların parlak madalyalarını çoktan sevinçle gönl'ünden çıkaran eski bir muharip "dünya gazisi"nin yorgun ve yok'sul omuzudur, bilmiyor musun?

Huzur'un Kapısı'nda boynuna asılı "ben'lik anahtarı"nla bir ümit sıranı bekliyorsun, görüyorum...

Seni  -kendim gibi-  seviyorum...
Sana şefkatle sesleniyorum...

Ey cân'ımın bir parçası olan...
Önünde ömür tükettiğin bu kapı,
hiç bir zaman "ben'im" (ben herşeyim)  diyen ölümlü'lere açılmadı...
Sadece biz'iz ( biz 'herşey'iz, oluş bizden'dir, herşey bir bütün'dür ) diyebilen idrâkler yakaladı son'suz, ömürsüz  bahtiyarlığı...
Eğer göze alabiliyorsan, vazgeç ol'duklarından ve dahi, sana va'dedilen bütün olacak'larından...

Sonra...İstiyorsan, omuz ol sevgili yol'daşlarına, istiyorsan, denge ol âlem ser'hoşlarına, istiyorsan, akıl ol parça parça hayâllerde kaybolmuşlara...
Ya da...
"İstemeyi" de yük görürsen birgün artık tatmin olmuş varlığına, en güzel'ini ol, "hiç ol" nam ü nişansızların diyarına...

İşte o zaman ...
Ben sana "hayran" olayım...

*TRT,Türk Sanat Müziği Sanatçısı, Yazar