Bu, Bütün Vakitlerin Okuma Sevdasıdır

Bu, Bütün Vakitlerin Okuma Sevdasıdır

Eliz Avaroğlu
 
 "Oku! Yaratan Rabbi'nin adıyla oku..." 

 Emr-i ilâhinin son peygambere ilk teması, ilk seslenişi...Kendi varlığının mahiyetine dair sorularla gündelik huzurunu terk etmiş bir aklın, yanıp kavrulduğu Hakikat çöllerinde aniden fark ettiği ilk vaha, yanışına serpilen ilk su; anlamak girdabında savrulan canın ayağını sağlamca basacağı selametli öz vatan toprağının artık görünür olduğunun ilk müjdesi; Oku! Yaradan Rabbinin adıyla oku...
 Âlemlerin Rabbinin, Hz. Adem'den itibaren ilk insandan -ve onun oğullarından/ kızlarından- okumasını, anlamasını ve hatta yaşar hâle gelmesini talep ettiği Kâinat Hakikatleri Kitabı, demek hâlâ yeterince okunamamış, anlaşılamamıştı...Geçen onca zamanda aklın işlevi, faaliyetleri artık daha bir tekâmül etmişti elbette ama -demek hâlâ-, bütünün bilgisine sahip olan mürebbinin (Rab = Eğiten, terbiye eden, öğreten ilâhi isimler),  "insanda ve insan marifetiyle" bütün âlemde eyleme geçmesini  murat et-ettiği güzel hasletler, üstün meziyetler -yeterince- görünür olamamıştı...

Muhammed (s.a.v.), külli akıldan gelen işaretle, bütünden ve bütünlüğün bilgisinden cüzi olana yansıyan varlık hakikatlerini okudu ömrü yettiğince ve sevgili ümmetine de, kendi keşiflerini yapmaları için bir "yol rehberi" olan -Kur'an'ı- bıraktı... O, Varlık'ın, bütün âlemde yazılı hâlde capcanlı duran ve ancak mübarek insan tarafından okundukça, bilindikçe, anlaşıldıkça, kavrandıkça "yaşanır hâle gelen" güzellikler bütünlüğüne dair insanoğluna büyük bir ilham verdi, yönünü bulmakta güçlük çekenler için parlak bir ışık yaktı... 

Bu okumak, farklı bir okumaktır canım insanoğlu...Bu çeşit okumak, çabadan ziyade niyetinin saflığıyla kolaylaşır; sen gözünü dışarıdan bizzat kendine çevirdikçe, zamanla görüşün giderek netleşir ve anlamak kabiliyetin ziyadeleşir... Bütün isimlendirdiklerini kendinde buldukça, ayrı/gayrı senin varlığında teklenir, karmaşık çokluk gelişen idrakinle aslına dönüp derlenir toparlanır, akıl ve gönül arayıp durduğu huzurda nihâyet dinlenir, derin bir soluk alır, vücut iklimin güzelleşir...

Bu çeşit okumakta hiç sıkılmaz, bunalmazsın; zira bakışını ne yöne çevirsen, aklının önüne hangi soruyla gelsen -samimiyetin ve iraden nispetinde muhakkak bir cevapla ödüllendirilirsin...Zaman seni yönetmez meselâ, sen zamanı kavrar, dilediğince bereketlendirirsin...Senden önce okumaya başlayanlar daimi rehberindir; her ne vakit başın dara düşse, yalnızlık ve çaresizlik hissetsen onları bugünde diriltir, ellerini tutar güçlenir, sonsuz sevgilerinde şifanı bulur, iyileşirsin...

Kendine daha az kızar, daha az gücenirsin; oluşunun kitabını bütün kâinatta okudukça ve anlar oldukça, kendini ve her şeyi daha çok sever, her hâl ile barışır kucaklaşır ve vicdana /iyiliğe/ sevgiye/güzelliğe bir o kadar yakınlaşırsın...
Kitap sensin ve bütün varoluşun kütüphanesi sendedir, üstelik emrine amadedir; her an, her nefeste, bilincinin altında ve üstünde -dilediğin her seviyede - Hakikatin envai çeşit suretlerini aklınla bilir, kalbinle sezer ve ruhunla kavrar, bu suretlerde asıl olanı okudukça çözümlenir, çözümlendikçe bütünlenirsin...

Simya, senin okuma kabiliyetinin eseridir; okurlukta ustalaştıkça kirinden, pasından, tortularından temizlenir, aklını yavaşlatan, ayağını elini bağlayan prangalarından özgürleşir, hayallerini gerçekle değişirsin...İlhamın neşesi sarar seni; kendi hamurunu kendi ilhamınla yoğurur, bu defa 'kendinden kendini' bizzat sen, yeniden doğurursun... 
Bütün vakitlerin okuma sevdasıdır bu...

Kitabı yazan kalemin muradı eninde sonunda gerçekleşecektir; bir ömür boyunca vefalı bir sadakatle yazılan muazzam hakikat kitabı -muhakkak-, büyük bir ustalıkla kavranacak, mükemmel bir ahenkle, ışıldayan bir neşeyle -- talibinin her halinde dile gelecek ve bütün âlem de bu güzelliği hayranlıkla seyredecektir...