Aydın Ayan
Zemheri ve Sonrası
Dün Karadeniz kıyısında bir limandaydım.
Yürürken izledim doğayı, konuştum kendimle sessizce
Hava durgun, deniz kıpır kıpır ve çok renkliydi.
Kıyıda kum rengiydi su, sonrası turkuaz
Ufukta gri-pembe gökyüzü ve kara bir deniz.
Dalgalar limanın dışında kabarıyor ve çatlıyordu.
Ak köpükler yükseliyor, mendireği aşıyor,
Saldırgan bir pervasızlıkla limandakilere ulaşıyordu.
Uzakta koyulaşan denizin rengi bulutlarda
Kara bulutların rengi denizde dolaşıyordu.
Tuhaf, tekinsiz bir gündü
Arada bir utangaç kış güneşi yüzünü gösteriyor
Fırtına geliyorum, aha geldim diyordu.
Kara bulutlar, deniz, ufuk ve ben
Yanımda taşıdığım gözyaşı şişesi elimde
Gökyüzünün taşmasını bekliyorduk.
Büyüdükçe büyüdü dalgalar, limana ulaştı
Kış güneşi hızla sarardı, hastalandı
Gözyaşı şişesi mahzun kaldı, yağmur yağmadı.
Ansızın hava karardı, şimşekler çaktı
Yersiz yurtsuzları düşünürken ben, kar yağmağa başladı.
Tekinsiz bir gece, yolda kalanlar haberlerde
Canlı-cansız, dışarısı titriyor, her şey kımıldanıyor
Pencerede tül canlandı, ışıklar gidip geliyor.
Kar ışığı bir gökyüzünde bir doğanın ak örtüsünde
Uluorta dolaşıyor, karakış geldi diyor.
Belirsizliğin korkusu beslerken geceyi
Uykudayken bile tedirgindi her şey ve herkes
Söz uyandı nasılsa alacakaranlıkta
Ben kararsız, yavaşça döndüm yatağımda
Seni düşündüm önce kalem kağıt yanımda.
Zemheride, tam zamanında kar yağdı bu hafta
Dallar boyun eğdi kar beyazına
İzler uzayıp gitti bahçede bağda
Kedi izleri, tilki izleri, kuş ve kış izleri
İzler ki çiğnenip durdu yollarda.
Dönmekten yoruldu kar taneleri gece boyunca
Peş peşe düştüler, suya dönüştüler
Sonra güneş yüzünü gösterdi, gökyüzü aydınlandı
Sular hışırtılı seslerle aktı bir zaman
Üşüyüp bin bir renkli giysileriyle buza kestiler.
Gece aysız, gece karanlık; bitti işte!
Kar durdu, yağmur dindi, ay görünmez oldu
Sesler fark ettirmeden azaldılar, sesler sustular
Doğadaki tüm canlılar aç, yorgun, çaresiz
Hep birlikte gün doğumunu beklemeye koyuldular.
(22 Ocak 2022 / Şile)
Yeni yorum ekle