Ruhun Her Üşüdüğünde…

Ruhun Her Üşüdüğünde…

Eliz Avaroğlu

Mecaza sarılırsın çoğu zaman; hayatı şiirin, şarkının, hikâyenin, masalın, efsanenin, kutsalın mecazıyla süslemek, renklendirmek ruhunu ısıtır, zihnini dinginleştirir, kalbini yumuşatır. Gözlerin, bir şarkının sözüne giydirilmiş coşkulu nağmelerin şen bakışıyla bakar etrafına, dilin okuduğu şiirin lezzetiyle tatlanır, elinde mürekkep hazneleri çocukluk masallarının mutlu sonlarıyla dolu kalemlerle dünyaya umut, sevgi, neşe, inanç yazarsın çoğu zaman ve Prometheus kadar azimli, Afrodit kadar güzel, Ferhat kadar kararlı, İbrahim kadar inançlı, Yunus kadar bilge, Mevlana kadar âşık, Deli Dumrul kadar cesur, Hoca Nasrettin kadar zeki olduğun zamanların anıları örter üstünü usulca, ruhun her üşüdüğünde...

Sonra...Donmuş kadar sessizce gökleri bekleyen ayın, bütün haşmetiyle rüyaları aydınlattığı bir beyaz gecede...; diline hece hece dizdiğin onlarca capcanlı sözcük, ani bir hamleyle art arda devrilen domino taşları misali, artık kifayetsiz ve cansız, dağılır hayatının her köşesine...Üzerine sonsuza kadar dağılmayacakmış gibi duran koskoca bir anlamsızlık bulutunun karanlığı çöker, şiirlerin şarkıların bütün lezzeti kaçar...
Sessizliğiyle karanlıktan hiç korkmayan geceyi bile tedirgin eden ay, donmuş merhametiyle birden hayatı yutar ve çaresizce bütün âlem buz kesilir; mecaz susar...

Pamuk ipliğine bağlı olmak
Buz kesilmek
Başı dara düşmek
Çaresiz kalmak
Nefesi kesilmek
Kül olmak
Beli bükülmek
Dünyası başına yıkılmak
Tepetaklak olmak
Hayâl olmak
Deli divane olmak...,

Burnunun direği sızlamak
Dizlerini dövmek
İçi yanmak
Kan ağlamak
Yüreği sızlamak...,

El uzatmak
Elinden tutmak
Omuz omuza vermek
Derdine derman olmak
Elbirliği yapmak
Canına can katmak
Bir olmak...

6 Şubat 2023...Gece 04.17'de..."mecaz" sanki bir daha hiç gelmeyecekmiş kadar uzağa göçtü olan depremle; kelimeler birden, tam da kendi anlamlarının çırılçıplak hakikati kadar örtüsüz göründü gözlerimize ve akla zarar bir gerçeklikle baş başa kalakaldık hep birlikte...

Nefes sustu, hayat sustu...
Hakikat mecazı yuttu ; - nisyan ile mamul olan hafıza-i beşer 
yeniden unutuncaya kadar- dünyayı boyayan bütün renkler soldu...

Başın sağ olsun Türkiyem...
Başın sağ olsun sevgili Zorba Ailem...