Hangi Çağdan Kalma Düşleriz...

Şiir

Hangi Çağdan Kalma Düşleriz...

Kan damlıyor yerlere
Yerler! Yerler!
Kara karanlıkta kızıl güneş yakıyor
Evler, çatılar ve kiremitler
Alabora olmuş gemiler
Ayaklanıyor yüzyıllık ölüler
Yeni doğmuş ölümlüler
Kan ağlıyor gökler,
Cehennem kara dişlerini sivriltmiş 
bir hortum misali çekiyor ve parçalıyor
Gariban kadavralardan geriye kalanları 
Ağır kapılar aralanıyor demirden ve tunçtan, 
sis içinde süzülüyor gökte hayaletler
Kopan çığlıkları duyuyor çölde bedevi
Ne zamandan kalma?
Hangi çağdan kalma canavarlar,
cirit atar şu ıssız tepelerde,
Kum! Kum!
Fırtınalar kopuyor içeride ve dışarıda, huysuzlanır atlar 
Siyah yeleli , al gözlü atlar 
Çıldırmış zebanilerin, haşin kahkahaları yankılanıyor
Dönüp dolaşıyor ve can haznesinden çalıyorlar ruhu,
Bastığı toprak kayıp gidiyor altında amaçsız gezginin 
Issızlık ve susuzluk iz bırakmış esmer adamın yüzünde
Üçüncü bir göz açılıyor tam ortasında dünyanın
Girdap misali çekip yutuyor kumu
Açılıyor cehenneme kapı. 

Sude Ilgın Sak
 

Yorum

Ataman Oğuzhan (doğrulanmamış) Ct, 16 Temmuz 2022 - 18:21

Merhaba bu nasil güçlü bir başlık ve insanın aklını alan dizeler. Kendinden emin kızları oldukça umudumuz percinleniyor. Kutlarım geçerken çekti beni.

Dolu kadın (doğrulanmamış) Per, 18 Ağustos 2022 - 13:13

Sude kendimi buldum şiirinde.
Seçilmiş ve kutsal sözcükler biraz daha kendine kalmalısın. Lakin hepimize sivri kara dişlerini gösteriyor. Başarılar

Dolu kadın (doğrulanmamış) Per, 18 Ağustos 2022 - 13:13

Sude kendimi buldum şiirinde.
Seçilmiş ve kutsal sözcükler biraz daha kendine kalmalısın. Lakin hepimize sivri kara dişlerini gösteriyor. Başarılar

Yeni yorum ekle

Düz metin

  • Hiç bir HTML etiketine izin verilmez
  • Satır ve paragraflar otomatik olarak bölünür.
  • Web sayfası adresleri ve e-posta adresleri otomatik olarak bağlantılara dönüşür.