Ressam Meryem Cavga Akkaya

Tutku ve Coşku Arenasında Bir Ressam
Meryem Cavga Akkaya
 
Gülseren Sönmez

 
Değerli ressam Meryem Cavga’nın sanat serüvenini telefonda öğrendim. Telefonla konuşmak sanatçılarla yüz yüze gelmekten kimi zaman daha iyi de gelebiliyor bana. Telefonlardaki sesler bana sanatçıların heyecanlarını, düşüncelerini içlerindeki coşkuyu aktarıyor.
Hakkında makale yazacağım sanatçıların önce resimlerini inceliyorum; ön bilgiye sahip olduktan sonra sohbet ediyorum. Gözlerimin önüne geliveren, sanatçının yüzü değil de eserleri oluyor. Kulaklarımda da sanatçının sesine yansıyan coşkusu.

Sanat tutsağı Karadeniz kızı Meryem Cavga Akkaya şöyle dile getiriyor sanat heyecanını:
“Bir resim yapıyorum, bin yorum alıyorum. Resim yaparak hayatın zorluklarıyla başa çıkıyorum. Ruhumda coşkuyu anlatmanın en güzel yolu, renklerle duygularımı buluşturmak, içsel coşku selimi renklerin seliyle ortaya koymak. Resmimin konuları kadınlardır. Hayatı seven ve sevgiyle bakan kadınları anlatmaya çalışıyorum. Tablolarım duyguların ifadesidir. Resimlerim insanların gerçek duygularının ortaya çıkmasına da neden oluyor. Coşkuyla, aralıksız çalışıyorum. Sanki içimde atlar koşuyor. Onlara “Yeter! Durun artık!” dediğim de oluyor. Bazen atlarla bir sağa bir sola çarpıyorum. Yine de dörtnala koşmaktan yorulmuyorum.
Otuz yıldır porte çalışıyorum. Tuvalime aktardıklarım bir arkadaşım olabiliyor; sokaktaki, tramvaydaki, vapurdaki bir kadın bir erkek olabiliyor. Hayata kalıcı eserler bırakabilme gayreti içerisindeyim. Sanatın ömrü beni hem mutlu ediyor, hem de şaşkına çeviriyor. Kalıcılığı kendine hayran bırakıyor. Ben yok olsam da sanatın beni yaşatacağına inanıyorum. Sanat bana sonsuzluk gibi huzur veriyor. Resim yaparken içimdeki konuşulmayan sesler, biçim ve renge dönüşüyor. 

Kendimle baş başa kaldığımda mutluluk hissediyorum; kedimi şifalandırıyorum. Yoga gibi, nirvanaya erişmek gibi. Yükselip tekrar yeryüzüne dönmek gibi… Yükselip yeryüzündekileri görmek gibi… Hayatı yeniden keşfetmek gibi…
Ben bu keşfi, çevremdekilerin yüzüne bakıp resimlerini yaptığımda da görüyor, hissediyorum.
İnsani duyguları dışavurumcu bir şekilde anlatırken yeni buluşlar yapmanın hazzını duyuyor, kendimi keşfediyorum. Her resim kendimi keşfetmenin yeni yolları oluyor.
İçimdeki elementler beni yönlendirirken bazen yanıyor, bazen üşüyor, bazen yerlere seriliyor, rüzgâr olup uçuyorum. Ruhumla yeni karşılaşıyor gibi coşkuyla öpüşüyorum.     
İçimdeki coşku beni her an yeni buluşlara hazırlıyor, yön veriyor, coşturuyor.
Öğreticiliğimi artırıyor, kendi kendime “Sen kediye bile sanatı öğretirsin” dedirtiyor. “Yeter ki sev sev sev,” diyor. Ona “Ben seviyorum seviyorum” diyorum. Coşkumun içinde sonsuz anlar var. “O anları ortaya çıkar, yeni boyutlara yol al” diyor. Sözünü çoğu kez tutuyorum. Anların içindeki hikâyelerin ortaya çıkması bana sonsuzluk gibi geliyor.
İçimde ne çok yaşanmışlık var, diyorum. İçimde atalarım var. Onun içindeki yollara dalıp, yeni yeni öyküler çıkarıp renk ve biçimlerle anlatıyorum. Bazen acılar, derin acılar yeryüzüne çıkıyor, bazen de kahkahalar fırlıyor yeryüzüne…  Resmimdeki kadın o coşkuyla boynunu arkaya atıyor… Her iki durumun sonunda da mutlu oluyorum. Çıkan eseri doyasıya seyrediyorum. Bana gülümsüyor. Ben de ona gülüyorum. “Çok yaşa” diyorum. Biliyorum ki o benden çok yaşayacak. Her insanın nasıl bir kaderi varsa, o da kaderini yaşayacak; kim bilir kaç el değiştirecek,  kaç hayat yaşayacak. Asıldığı duvardan kaç insanın öyküsünü, güzelliğini veya çirkinliğini izleyecek.
Resimlerim satılsın veya satılmasın, ben ortaya çıkan eserin mutluluğunun esiriyim. Bu esaret beni kendine esir ediyor, bıkmadan çalışıyorum. Sanatın tutsağı gibiyim, bu tutsaklıktan da memnunum. Aşığım aşığım aşığım… Hayata ve sanata…”
Meryem Cavga Akkaya, âşıktır aşka, Fuzuli’nin dediği gibi “El çek tabip, el çek yarem üstünden” der. Onun için resim, onu meşgul eden, var eden, mutlu eden, tutsak edendir. O bu tutsaklıktan memnundur, mutludur. Her seferinde sanatın önünde saygıyla eğilir, teşekkür eder.
Varlık gam tuzağıdır, hür olmak yokluktadır. Aşksız güzellik bayağıdır; güzellikse aşk pazarında mezat. Dünyada her ne var ise kaynağı aşktır. İlim ise koca bir dedikodu. Ebedi sevgi ezelde takdir edildiyse, bu kader kaza ile önlenebilir mi?  Fuzuli
Fuzuli’nin dediği gibi aşkla oluşan sanat bilimi oluşturur. Bilimi oluşturan da sanattır. Sanatçı varsa sanat vardır. Her oluşumda sanat vardır. 
“Sanatın amacı, varlıkların dış görünümlerini değil, onların içsel önemlerini temsil etmektir.” – Aristoteles
Meryem Cavga Akkaya’nın resimleri varlıkların içsel görünümlerinin dışavurumcu anlatımıdır, ekspresyonisttir. Aynı zamanda fütüristtir, gelecekçidir.
İnsan figürlerini kendi renk, çizgi biçimleriyle eğerek bükerek anlatır. Sağlam deseni her figüründe kendini gösterir. Fütürizmin parolası “çizgiler ve renklere özgürlük”tür.
Dışavurumculuk 20. Yüzyıl sanat akımıdır. Politik istikrarsızlık ve ekonomik çöküntü ortamında Almanya’da pozitivizme, natüralizme karşı ortaya çıkmış bir akımdır.
Amaç, yaşananları nesnel bir tutarlılık ile gün yüzüne çıkarmaktır. Bir diğer deyiş ile izleyeni renklerle mutlu etmektir. Sanatçı yaptığı eserlerle önce kendini mutlu eder, sonra da elbette ki toplumu. Sanatçı biçimde kusursuzluğu hedeflemiştir, mekânsız ortamlarda figür üzerinde mekânlar kurmuş, resmini bu şekilde kurgulamıştır. 
“Sanat var olmasaydı, gerçeğin kabalığı dünyayı katlanılmaz kılardı.” - George Bernard Shaw
Fuzuli’nin dediği gibi “Bu ne sırdır kim der her lahza yoktan var söz”.
Fuzuli “Bilimsiz ve ruhsuz sanat, temelsiz duvar gibidir. Temelsiz duvar değersizdir, her an yıkılabilir.”  Ayrıca “Evrende ne varsa sevgidir. Sevgi dışında bilim dedikodudur.” der. Doğru der.
Meryem Cavga Akkaya resimlerinde plastik sanatların bilimiyle ruhunun ışığını kullanır. O resimlerinde plastik sanatların bilimini, içinde güneş gibi parlayan sevgiyi kullanır. Onun ruhuna doğanın sevgisi, parlak ışığı girmiştir. O ışık nurdur. Nurla aydınlanır resimleri… Yaratanın verdiği enerji onun her konuda güzeli bulmasına yardım eder. Zor işlerin insanıdır. Her zaman enerjisi sevgiyle çoğalır. Hayatı sever.

Meryem Cavga’nın eserleri sanat enerji ile çalışkan ve atılımcı düşüncenin yansımasıdır.
Kalplerin şifası; sevgiyle buluşmasıdır.
Derh bir bazardır her kim metaın arz eder
Ehl-I dünya sim ü  zer ehl –i hüner fuzl – u Kemal
Fuzuli
(Dünya bir pazar yeridir ki insanlar ellerindeki malları sunarlar.
Kemale ermiş insanlar altın gümüş değerinde ki eserlerini, fikirlerini sunarlar.)
Meryem Cavga Akkaya da Fuzuli’nin dediği gibi kemale ermenin olgunluğundaki eserlerini sergiler, insanlara sunar.
O eserlerine yenilerini katmak için durmamacasına çalışır.  Amacı güzeli bulmak, içindeki sevgiyi aktarmaktır.
Çünkü, sevgi dolu bir evde, bir şehirde büyümüş, orada yaşamaktadır. Karadeniz çocuğudur, Atatürk çocuğudur.
Karadeniz’in güzel kızı Meryem Cavga Akkaya… Resimlerinde yaşadığın şehrin güzelliğini, hırçınlığını taşıyorsun. Yolun her zaman açık olsun.
“Sanat eserinde sanatçının ışığı vardır. Her sanatçı eserinde kendini anlatır. Her eserine de kendi DNA’sını koyar”,
Sanat hem dünyamızı hem de ruhumuzu süslüyor, sonsuz heyecan veriyor, insanı dimdik, canlı tutuyor. Sanat güzellik algımızı, zihnimizi, duygularımızı şekillendiren, değiştiren, ruhumuza tesir eden, şifa veren, kimi zaman da kışkırtandır.
Hayat bazı şeyleri bizden gizler, her zaman görünenin dışında başka şeyler vardır.  Yaşadıklarımız ve ruhumuzla algılayıp ortaya koyduklarımız bizi anlatır...

Meryem Cavga Akkaya  Kimdir
1973 yılında Gümüşhane’de doğdu. İlk, orta ve liseyi Samsun’da okudu. 1995 yılında Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi resim-iş bölümünden mezun oldum Aynı yıl öğretmen olarak atandı. 3 kişisel resim sergisi açan sanatçının eserleri, 18 karma sergide izleyiciyle buluştu. Resim çalışmalarının yanı sıra ulusal ve uluslararası sanat çalıştaylarında küratörlük yapan sanatçının farklı koleksiyonlarda eserleri yer almaktadır. Halen Samsun’daki atölyesinde çalışmalarını sürdürmektedir.